As autoridades de Indonesia remataron a procura das vítimas do terremoto e posterior tsunami que causou polo menos 2 075 mortes fai dúas semanas no norte da illa de Celebes. Máis do 75% das mortes foron rexistradas na cidade de Palu.
Sen posibilidade de atopar supervivintes nos escombros
As tarefas de rescate chegaron ao final só dúas semanas despois do terremoto de magnitude 7,5, o que provocou un tsunami que adentrouse case medio quilómetro nalgúns lugares. O tremor tamén causou unha licuefacción do solo, un fenómeno que ocorre cando un chan areoso con grandes bolsas de auga rompe e libera moito barro, o que xera un deslizamento de terra en lugares que poden ser planos. Isto ocorreu no barrio de Balaroa, no oeste de Palu e na aldea de Petobo, a uns 7 quilómetros ao sudeste, onde os xefes locais estiman que hai unhas 5.000 persoas enterradas, aínda que a figura oficial de desapariciónes no oeste de Palu, e na aldea de Petobo, uns 7 kilómetros ao sureste, donde los jefes locales estiman que hay unhas 5.000 personas enterradas, aunque a cifra oficial de desaparecidos ascende a 680.
Sabemos que comparado co tsunami de 2004, este foi menor. No anterior os mortos ascendiron a case 300.000 vítimas. No tsunami de 2004 houbo fallos de protocolo que aumentaron exponencialmente as vítimas. Tras este desastre as autoridades indonesias colocaron nas costas, 22 boyas con sensores de alerta (SAT) grazas a donacións,
No aniversario da traxedia en 2008, o entonces presidente indonesio, Susilo Bambang Yudhoyono, supervisou en Manado, ao norte de Célebes, un simulacro de alerta de tsunami no que participaron 5.000 personas.
A ciencia nos brinda oportunidades para evitar ou diminuir as mortes nun fenómeno natural, investigando na traballa na previsión, prevención e predición dos fenómenos naturais.
( Fontes periodisticas y videos para el articulo)