A nanotecnoloxía é un campo das ciencias aplicadas dedicada ó control e manipulación da materia a unha escala menor que un micrómetro (10-6 metros), é dicir, a nivel de átomos e moléculas. Algúns países en desenvolvemento xa dedican recursos significativos para a investigación en nanotecnoloxía. En España, sen embargo, os científicos falan de “nanopresupostos”
Está presente nunha longa lista de ciencias como a química, a bioloxía molecular, bioquímica, física, electrónica, informática, matemáticas, mediciña e a enxeñaría. As aplicacións máis prometedoras da nanotecnoloxía son:
|
|
Os últimos avances que se deron en nanotecnoloxía son: nanopíldoras a partir de corpos bacterianos que liberan os fármacos no interior das células, avances para a creación de novos sistemas ecolóxicos e de baixo custo para purificar o aire e o auga (ambas invencións españolas).
Tamén desenvolveuse un compoñente nanotecnolóxico capaz de procesar datos e transportalos a través de raios infravermellos dos cables de fibra óptica mellorado 100 veces a velocidade actual das conexións a Internet.
Creouse o material máis escuro que existe para a luz visible, ultravioleta e infravermella: unha fina capa de nanotubos de carbono que podería ser útil para voos ó espazo. E a evolución dun tratamento para destruír células canceríxenas usando nanotubos de carbono.
Autora: Nildes Abella
A nanotecnoloxía utiliza uns axentes microscópicos capaces de actuar sobre o ADN (enfermidades xenéticas),modificar ou incluso destruir células completas chamados nanorobots.
Os nanorobots son máquinas de dimensións nanométricas que o que fan é actuar sobre células por exemplo e modificalas ou eliminándoas para destruir un tumor.
Os científicos están traballando nesta última tecnoloxía coa esperanza de que nun futuro podan utilizar os nanorobots en lugar de medicamentos evitando así os efectos secundarios destes.
O pai da “nanociencia”, é considerado Richard Feynman, premio Nóbel de Física, quén en 1959 propuso fabricar productos en base a un reordenamento de átomos e moléculas. En 1959, este físico escribiu un artículo que analizaba cómo os ordenadores traballando con átomos individuais poderían consumir pouca enerxía e conseguir velocidades abraiantes.
Déixovos un enlace cos seus datos:
http://es.wikipedia.org/wiki/Richard_Feynman
O uso da Nanotecnoloxía molecular (MNT) nos procesos de producción e fabricación podería resolver moitos dos problemas actuais. Por exemplo:
A escaseza de auga é un problema serio e crecente. A maior parte do consumo de auga utilizase nos sistemas de producción e agricultura, algo que a fabricación de productos mediante a fabricación molecular podería transformar.
A información e a comunicación son herramentas útiles, pero en moitos casos nin sequera existen. Coa nanotecnoloxía, os ordenadores serían extremadamente baratos.
Moitos sitios todavía carecen de enerxía eléctrica. Pero a construcción eficiente e barata de estructuras lixeiras e fortes, equipos eléctricos e aparatos para almacenar a enerxía permitirían o uso de enerxía termal solar como fonte primaria e abundante de enerxía.
O desgaste medioambiental é un serio problema en todo o mundo. Novos productos tecnolóxicos permitirían que as personas vivisen cun impacto medioambiental moito menor.
Moitas zonas do mundo non poden montar de forma rápida unha infraestructura de fabricación a nivel dos países máis desarrollados. A fabricación molecular pode ser auto-contenida e limpia: unha sola caixa ou unha sola maleta podería contener todo o necesario para levar a cabo a revolución industrial a nivel do pobo.
A nanotecnolóxia molecular poderia fabricar equipos baratos e avanzados para a investigación médica e a sanidade, facendo moito maior a disponibilidade de medicinas mais avanzados.
Moitos problemas sociais derivanse da pobreza material, os problemas sanitarios e da ignorancia. A nanotecnoloxía molecular poderian contribuir a reducir en grandes medidas a todos estos problemas e ao sufrimento humano asociado con eles.
Eu vouvos a falar dun dos avances da nanotecnoloxía,tratase do Grafeno, material que ten o espesor dun átomo.
Recentemente un grupo de investigadores logrou xerar corrente eléctrica utilizando Grafeno, para iso fixeron circular auga con ións cloruro sobre a estrutura laminar do grafeno, de tal forma que estes sufriron un proceso de adsorción sobre a superficie, e o arrastre destes ións adsorvidos na dirección do fluxo, xeraron unha diferenza de potencial, se ben isto se lograra con Nanotubos de Carbono, con Grafeno o proceso é moito mais eficiente, espérase a futuro desenvolver grandes superficies recubertas con grafeno nas que circule algun líquido iónico, e asi xerar grandes cantidades de enerxía, o tempo dirá se esta fonte enerxética sexa a enerxía do futuro. A continuación deixovoos un video sobre o Grafeno e as súas aplicacións.
http://www.youtube.com/watch?v=yc8qYXG5Snk&feature=player_embedded
Según Technology Transfer Centre (TTC) mostra que Alemaña é o pais da Unión Europea que máis inverte en nanotecnoloxía cun presuposto duns 330 millóns de euros, que equivale a inversión de tódolos países que compoñen a UE.Despois de Alemaña e Reino Unido os países que máis cartos aportan a esta investigación son Suíza, Francia, Suecia.
Busque moita información sobre os moitos avances da Nanotecnoloxía como din Sabela por exemplo o Grafeno pero tamén os vou falar de outros:
A Nanocatálisis refírese á aplicación de Nanomateriales como catalizadores, este é un campo que experimentou un crecemento moi rápido, con aplicacións tanto en Catálisis Homoxénea como en Catálisis Heteroxénea.
Un dos obxectivos claves da investigación en Nanocatálisis, é producir catalizadores cun 100% de selectividade, alta actividade, baixo consumo de enerxía, e unha vida útil larga, esto pódese lograr controlando con precisión o tamaño, forma, distribución espacial, composición da superficie, estructura electrónica, estabilidade térmica e química das Nanopartículas individuais.
Buscando información tamén encontrei un dato importante e interesante.. A Nanotecnoloxía mellora a Quimioterapia:que é un tratamento utilizado para tratar o cáncer, que se basa na administración de fármacos que interfiren no ciclo celular, impedindo a súa división e destruíndo as células cancerosas. O problema que ten, é a falta de especificidade, xa que non solo se ven afectadas as células canceríxenas senon que tamén as células sanas, causando diversos efectos secundarios no deseados.
A raíz de esto, investigadores europeos han publicado un artículo en la revista Nature Chemistry, en donde describen el desarrollo de microesferas que encapsulan a un catalizador de Paladio, el cuál activaría el fármaco solo dentro de la célula cancerígena, sin afectar al resto de las células, evitando así todos los efectos secundarios inherentes a este tratamiento.
Eu queria falar dos usos da nanotecnolixia na mediciña, e dicir, a nanomediciña. Una das utilidades destes nano bots seria a hablidade de programalos para que destruyeran as celulas que provocan o cancro, a reparacion do tecido musculoso u oseos, pero isto actualmente non se conseguiu. Actualmente usanse en desinfectantes e antisepticos e en productos quirurxicos e farmaceuticos.Un problema derivado destas aplicacions seria o seu impacto ambiental, xa que no 2005, un estudio encontro que a plata en nanoparticulas é 45 veces mais toxicas ca corrente.
Concretamente encontrei un avance grazas a nanotecnoloxía que me pareceu moi interesante e útil, xa que podería salvar ao meu móbil en moitas ocasións.
É o caso dunha compañía do sur de California que creou Liquipel, un dos inventos mais revolucionarios para smartphones. Trátase dun protector químico, fabricado a base de diminutas nanopartículas, que illa os circuítos e outros compoñentes dos teléfonos móbiles de calquera líquido que poida caer sobre o aparato. Deste modo, aseguran conseguir que un dos accidentes mais comúns con calquera “gadget” (que se molle) deixe de ser unha preocupación para os usuarios. Seguindo os seus creadores, o terminal segue funcionando normalmente aínda que se caia a unha piscina ou río.
Non se trata dunha carcasa ou protector físico, senón dun tratamento que aplican ao teléfono soamente na propia sede da empresa Liquipel. O illamento do teléfono ten un costo entre 47 e 62 euros. Dispositivos de HTC, Motorola, Apple e Samsung son os que, polo momento, poden recibir este tratamento.
A nanotecnoloxia é unha forma de vela evolución do home a mellor,xa que a aparición da “nano” é un gran avance.Con esta nova técnica poderase curar mais enfermidades como o cáncer xa que eu penso que a quimioterapia é mortal para o humano porque si é verdade que te cura no momento pero deixache medio morto despois. Este avance permitira sufrir menos dor supoño,pero aún asi moitos paises careceran dela debido o seu alto costo. A vida é asi a desigualdade frente a todo.
Atopei unha páxina que teria relación coa noticia da I+D+i, pero tamen ten relación con esta noticia, pois esta páxina que atopei é a páxina de Nanotecnoloxia Spain, una empresa especializada no campo da Nanotecnoloxía, aplicada ao sector de tratamentos de superficies e aditivos.
Nanotecnoloxia Spain S.L. . creou as “nanopinturas” ,(aplicacions na formulación de pinturas e recubrimientos, que traballan con partículas a unha escala igual ou menor a 0,1 milésimas de milímetro).
Ventaxas das “Nanopinturas”:
· Cromatización innecesaria.
· Moi boa adhesión nos metais lixeiros.
· Transparentes e pigmentadas.
· Capa fina ( 3-5 Qm. transparente, 10 -15 pigmentado).
· Excelente protección anticorrosiva.
· Estables ca carga mecánica.
· Resistentes a disolventes orgánicos.
· Resistencia térmica (en parte hata 700ºC).
· Magnífica barreira de difusión para metais pesados.
· Sustancias aromáticas e varios gases.
· Hidrófugas e repelentes ao aceite.
· Superficies anti-vaho, anti-bacteria, anti-xeo.
O enlace desta páxina é: http://www.ntc-spain.com
A mellor definición de Nanotecnoloxía que é: A nanotecnologia é o estudo, deseño, creación, manipulación e aplicación de materiais, aparatos e sistemas a través do control da materia a nano escala, e a explotación de fenómenos e propiedades da materia a nano escala.
Cando se manipula a materia á escala tan minúscula de átomos e moléculas, demostra fenómenos e propiedades totalmente novas. Polo tanto, científicos utilizan a nanotecnoloxía para crear materiais, aparatos e sistemas novidosos e pouco custosos con propiedades únicas.
Interesa, máis que o seu concepto, o que representa dentro do conxunto de investigacións e aplicacións actuais cuxo propósito é crear novas estruturas e produtos que terían un grande impacto na industria, a medicina.
Os campos que están a experimentar contínuos avances son:
.Energias alternativas, enerxía do hidróxeno, pilas (células) de combustible, dispositivos de aforro enerxético.
.Administración de medicamentos, especialmente para combater o cancro e outras enfermidades.
.Computación cuántica, semicondutores, novos chips.
.Seguridade. Microsensores de altas prestacións. Industria militar.
Aplicacións industriais moi diversas: tecidos, deportes, materiais, automóbiles, cosméticos, pinturas, construción, envasados alimentos, pantallas planas…
.Contaminacion ambiental.
.Prestacions aeroespaciales: novos materiais.
.Fabricacion molecular.
A nanotecnoloxía axuda a detectar axentes patóxenos ocultos.
Investigadores da Universidade de Florida Central, en EEUU, desenvolveron unha nova técnica para a detección de axentes patóxenos asociados á enfermidade inflamatoria do intestino, incluso a enfermidade de Chron.
A enfermidade de Chron é unha enfermidade crónica de orixe descoñecido que ao mellor ten un componente autoinmune no cal o sistema inmunitario do individuo ataca ao seu propio intestino e produce unha inflamación.
A parte afectada soe ser o tramo final do intestino delgado, o Íleon; aínda que a enfermidade pode aparecer en calquera lugar do tracto dixestivo.
Estes avances na nanotecmnoloxía poderían axudar a salvar moitas vidas.
Outro uso da nanotecnoloxía que encontrei foi o que fixeron os científicos israelís de Tel Aviv University que desenvolveron un detector de bomba explosiva, baseado en nanotecnoloxía, que é mil veces máis sensible que o olfacto de cans adestrados, este detector é capaz de entender os diferentes tipos de explosivos e química múltiple e biolóxica.
O dispositivo consiste nun chip de ter unha matriz de nanofios de silicio, revestida por un composto de tipo amina orgánica, que se conecta directamente coas moléculas do explosivo, xuntándose se este provoca unha alteración na condutância do cableado.
O chip foi probada tamén contra explosivos líquidos TNT vapor mesturado con aire, detección con éxito, agora o grupo está a traballar sobre o deseño de matrices de nanofios recubertas por outras moléculas para detectar outros tipos de explosivos
A nanotecnoloxía é unha ciencia que está cobrando maior importancia día a día, e que permite crear materiais a medida, a través da manipulación dos átomos. Grazas a ela poderemos realizar avances en numerosos campos (como ben apunta Nildes na entrada) e diversas utilidades xa citadas polos meus compañeiros, como por exemplo a creación de sistemas que reparen tumores cancerosos en zonas específicas afectadas do organismo, un dispositivo que dosifique a administración dun medicamento controlando que o vertido se realice nun lugar localizado dentro do sistema circulatorio… pero atopei algúns que me resultaron especialmente curiosos. Un deles é un dispositivo instalado na roupa que detecta os cambios no medio e adáptase a eles; pode comportarse de modo impermeable se detecta choiva por exemplo. Outro caso, un exemplo práctico e xa experimentado, trátase dun plástico que se auto-rexenera ao romperse. As dúas esferas polas que está composto cando rompen forman un tipo pegamento epoxy ao mezclarse a resina e o catalizador que se atopa no seu interior. A aplicación de este producto é aproveitada para os materiais de aviación.
As instalacións máis importantes para a investigación da nanotecnoloxía en España son a Universidad Autónoma de Madrid e varios Institutos do Consello Superior de Investigacións Científicas. O campus de Cantoblanco foi recoñecido como Campus de Excelencia Internacional en Nanociencia e Materiais Avanzados. Por desgraza, España atópase entre os países que menos financiación pública per cápita dedica a investigación e desenrolo en nanotecnoloxía (inferiores a 0,05€/habitante). Non obstante, tamén nos atopamos entre os 5 países que máis traballos publican no campo de esta ciencia e entre os 12 primeiros a nivel mundial. Estes datos nos indican que os factores limitantes do desenrolo nanotecnolóxico radican na falta de financiación e na transferencia de coñecementos dende os centros de investigación á industria.
O interés do nano está sobre todo en que as propiedades dun material a esas escalas son moi distintas que as dimensiónss macro, por exemplo, as nanopartículas de dióxido de titanio bloquean a radiación ultravioleta pero son invisibles, o que as fai idóneas para cremas solares. Tamén hai nanocristais de hidroxiapatita, o componente principal da dentina dos dentes, que xa se añaden a dentífricos -presumiblemente reforzan a dentina-. Hai unha lavadora que utiliza nanopartículas para esterilizar a roupa e unha nevera na que se combaten así as bacterias. E hai nanotubos de carbono, irrompibles pero lixerísimos, para reforzar raquetas de tenis; e máis dióxido de titanio para ventás que se limpan solas…
Isto ten un enorme potencial para xerar beneficios sociais, económicos e medioambientais, pero o seu impacto ambiental é en gran medida descoñecido, segundo o informe sobre o medioambiente da ONU. EE.UU. e Europa dedican 7.700 millóns de euros a investigar beneficios potenciais da nanotecnoloxía, pero sólo 30 millóns de euros a evaluar os seus riscos.
As conclusións dun congreso sobre nanoseguridade organizado en Helsinki decían: “Os nanomateriais son pequenos comparados con as barreiras naturais do organismo aos obectos extranños. Ademáis, poden ter propiedades novas comparadas con as da mesma sustancia na sua forma macro. Os científicos son aínda incapaces de predecir estas novas propiedades. Günter Oberdorster, da Universidade de Rochester (EE UU), asegura que xa se mediron efectos de nanopartículas sobre a saúde. Un exemplo é un estudo, con ratas, sobre o efecto no sistema nervioso central de nanopartículas de óxido de manganeso inhaladas. Atoparonn que as nanopartículas viaxaban rápidamente do nariz a diversas rexións cerebrais.
Ampliando un pouco a información que aporta Sara sobre o uso da nanotecnoloxía no tratamento do cancro, quería incidir na importancia que ten levar o medicamento a zonas específicas (células diana) que se queren tratar, impedindo que a medicación ataque as células sanas diminuíndo así os efectos secundarios, como refire Yannick no seu comentario.
Este sistema de nanoliberación aporta maior estabilidade ós fármacos frente a degradación e facilita a súa difusión a traves dos medios biolóxicos facilitando o acceso as células diana.
Outra vía para a cura de enfermidades, é a desenvolvida polo nanótecnólogo James Baker. Baséase na utilización dunhas moléculas artificiais chamadas dendrímeros que contan con extremos libres aos que se poden unir moléculas de distinta natureza (dende axentes terapéuticos ata moléculas fluorescentes).
Outra das aplicacións da nano tecnoloxía na mediciña, é no campo das vacunas. Unha investigadora da Universidade de Santiago de Compostela, María José Alonso e o seu equipo, desenvolveron mediante as nanopartículas unha nova forma de administración das vacunas que consiste nunhas gotas nasais (substituíndo así as inxecións).
Eu non vou falar das súas numerosas e teóricas aplicacións, nin dos avances que se dan, senon dos intereses por esta nova fonte de riquezas. Por agora non sabemos moi ben qué áreas vanse beneficiar en maior medida, pero o que sí se sabe é que EEUU, ante o medo de perder a posición dominante en tecnologías da información e electrónica, que teñen derivacións militares, empezou a facer cuantiosas inversiones dentro dunha estratexia federal que se anuncio fai pouco polos medios de comunicación. Sucede o mesmo con Programa do Marco Europeo de investigación e Xapón. Sin embargo, algúns científicos están empezando a deliberar en que cabe a posibilidade de que a nanotecnoloxía non sexa a solución para todo o que se propón, xa que o coste da miniaturización, se non vai acompañada de innovacións importantes, non compensará ao aumento de ventas. Outros tamén queren pensar que a nano e microtecnoloxía complementaranse no futuro e cohabitarán nos mesmos circuítos
NANOSPAIN, así se chama o Punto de encontro da Nanotecnoloxía Española. Ésta está integrada por 334 grupos de investigación e mais de 2000 investigadores.
NanoSpain, a Rede Española de Nanotecnoloxía, ten como obxetivo prioritario promover o intercambio de conocimento entre grupos españois que traballan nos distintos campos relacionados coa Nanotecnoloxía e a Nanociencia fomentando a colaboración entre universidades, institucións de investigación públicas e privadas, e industria.
Proporciona ós grupos españois que traballan na Nanotecnoloxía un medio onde presentar os resultados das súas investigacións a través do sitio web da rede e de reunions multidisciplinares.
Según o artículo publicado o 27 de abril de 2007 en Nanowerk.com, a nanotecnoloxía empeza a encontrar aplicacions no campo da alimentación funcional, modificando moléculas biolóxicas por medio da inxeniería para proporcionarlles funcións moi diferentes das que teñen por naturaleza. Isto abriu todo un novo campo de investigación e desarrollo.
Algunhas das aplicacions da nanotecnoloxía que xa se están investigando, probando e, nalgúns casos, que xa aplicáronse na tecnoloxía dos alimentos, pertencen ás áreas da agricultura, o procesado e empaquetado de alimentos e os suplementos.
A nanotecnoloxía na agricultura e producción de alimento utilízase para manipular sementes e alterar as suas características, teóricamente sen modificar os xenes hereditarios. A nanotecnoloxía utilizase ademáis para reformular ó nivel dos átomos os insumos que se utilizan na granxa, incluidos fertilizantes, herbicidas e pesticidas. Tamén se utiliza para fabricar comida basura que poda comercializarse polas suas propiedades saudables, e para producir alimentos «intelixentes» có fin de alargar dunha forma espectacular a súa fecha de caducidade e permitir así que se transporten a maiores distancias. A nanovixiancia permitirá levar a cabo un seguimento dos alimentos desde o campo, pasando pola cadea de procesamento, ata os supermercados e incluso máis alá.
Esta introduce risgos novos e máis graves para a saude humana e para o medio ambiente.
A nanotecnoloxía acaparou durante os últimos anos un interés crecente debido as prometedoras previsións de futuro en cuanto as suas posibilidades e aplicacións en un amplio rango de disciplinas. Precisamente, es en este carácter multidisciplinar onde radica unha das dificultades a hora de traballar e estudiar o amplio campo da nanotecnoloxía. Cando se recaba información, se consulta un artículo, unha base de datos ou, simplemente falase de nanotecnoloxía, nos encontramos con que os expertos que traballan en ésta dende as disciplinas (Medicina, Física, Inxeniería, etc.), desarrollaron a sua propia visión do que é a nanotecnoloxía.
Dende o Círculo de Innovación de Microsistemas e Nanotecnoloxía (CIMN), desarrollouse unha clasificación multidisciplinar e global da nanotecnoloxía.
A esta estructura temática denominouse como Nanoindex e permite clasificar cada información, artículo, congreso, é dicir, cada actividade levada a cabo no campo da nanotecnoloxía, por unha serie de códigos que a describen, independentemente da disciplina da que proceda. O Nanoindex está estructurado en nOve seccións: A a I , que corresponden a distintos criterios de clasificación e cullos códigos se encuentran estructurados en cinco niveles de profundidade, cada un dos cales aporta un maior grao de detalle concreción respecto a su predecesor.
A verdade é que a nanotecnoloxía é algo sorprendente, non só polo ínfimo e ridículo tamaño dos átomos dos seus compoñentes, senón o que fai con estes: cambia as súas propias propiedades! Non resulta incrible, por exemplo, que neses tamaños pase un elemento totalmente inerte tornarse un excelente catalizador? A mín paréceme que é xogar a ser Deus, a ser a mesma Forza, aínda que non ten que ser malo: poder moldear os elementos e os materiais para convertilos en algo que non son, que fagan cousas que non deberían facer.
Estes materiais físicamente adulterados, pero que por ello tamén varían as súas propiedades (a este proceso/fenómeno chámaselle efecto de cuanto), reciben o nome de nanomateriais cando teñen un tamaño de entre 1 e 100 nanómetros. Algúns exemplos son o cobre, que pasa de ser opaco nunha escala usual a transparente; o platino, que pasa de ser un material inete a tornarse un bo catalizador; o aluminio, que convértese nun combustible; o ouro, que pasa de ser sólido a temperatura ambiente a líquido; ou a silicona, que transfórmase nun material conductor cando realmente é aislante. Incluso se usan as partículas de polvo nas industrias de cerámica!
Aínda que a “fabricación molecular” non sexa aínda unha realidade e algúns científicos son escépticos sobre a capacidade de avances rápidos neste campo científico, o certo é que cada día se producen multitude de noticias relacionadas con progresos noutras vertentes: nanotubos, nanosensores, nanopartículas, nanocables, unidas a noticias sobre investimentos en I+D, que parecen augurar prometedores avances científicos e tecnolóxicos.
Ex:
•Nanobiotecnología
•Avances en nanomedicina
•Nanoagujas
•Nanotecnología para detectar cáncer
•Nanomáquina de ADN para construir polímeros
•Primera venta comercial de sonda atómica 3-D (3DAP) •Nanosensores biológicos
•El impacto de nanotecnología sobre la medicina
•Resultados de la encuesta europea sobre nanotecnología
•Los mejores productos de nanotecnología en 2004
•Nanotecnología e inversión
Aínda que parezca que non, hooubo moitos avances tecnolóxicos, nos que a maioría so se centran nos mesmos, e dicir, ao falar falan case sempre dos artículos que máis impresión deron, e deixan de lado outros coma:
. Nanotecnoloxía molecular e sensores
. Pinturas fabricadas con nanotecnoloxía para purificar o aire
. O futuro do almacenamento de datos
. Nanosensores – predicións económicas
. Presentación á nanotecnoloxía molecular
. Nanotecnoloxía e o sector do automóbil
. Nanotubos na Medicina
. A auga facilita o crecemento de nanotubos de carbon
. Investimento en Nanotecnoloxía
. Transistores de nanotubos
. Nanofiltros
. A nanotecnoloxía e o deporte
. A xeración eléctrica e absorción dos fonóns en nanotubos de carbón
. Nanotecnoloxía e os posibles impactos sobre o medioambiente e a saúde
. Nanotecnoloxía e avances na Medicina
. Nanosistemas: Financiamento para un novo centro
. As moléculas forman nanocolectores
. Aprender máis sobre a Nanotecnoloxía
. Os novos líderes da nanotecnoloxía
. Nanotecnoloxía e novos tratamentos contra cancro
. Desenvolvemento de material electro-óptico polimérico revolucionario
. Novo nanomaterial
. O crecemento dos nanoprodutos
. A televisión do futuro con nanotubos
. Sensores magnéticos para atacar virus
. Nanorrobots
. Os nanotubos de carbón ofrecen novas técnicas de terapia xenética
. Últimos avances científicos con nanosensores
. Nanocables con estrutura cristalina
. Nanosatélites serán lanzados ao espazo
. Os beneficios e riscos da nanotecnoloxía
. O nanotubo de carbón máis longo do mundo
. Novos avances na produción de nanofibras
. Museo sobre nanociencia
. Fabricación Molecular Xestión Responsable
. Nanosensores químicos.
. Investimento en Nanotecnoloxía no Reino Unido.
. Fondos europeos para subvencionar investigación en Nanociencia.
. Investimento mundial en Nanotecnoloxía.
. Problema de temperatura en nanotubos.
. A Nanotecnoloxía pode crear unha rede de Internet baseada en enerxía solar.
. A utilización de nanotubos de carbón para crear filtros.
. Cara a unha estratexia europea para a nanotecnoloxía
. Aplicacións da Nanotecnoloxía xa no mercado.
. Nanotecnoloxía e o seu impacto para a construción.
. A nanotecnoloxía aprende a nadar…
. Nanotubos capaces de desprazar nano cantidades de metais fundido.
. Nanotecnoloxía e cancro
. Os tecidos intelixentes, a roupa do futuro
. Redes de sensores sen cable.
. Nanocables capaces de detectar gases.
. Nova versión máis pequena de Buckyballs.
Xisela, que é todo isto?
Unha das aplicacións da nanotecnoloxía no campo de envases para alimentación é a aplicación de materiais aditivados con nanoarcillas, que melloren as propiedades mecánicas, térmicas, barreira aos gases, entre outras; dos materiais de envasado. No caso de mellora da barreira aos gases, as nanoarcillas crean un percorrido tortuoso para a difusión das moléculas gasosas, o cal permite conseguir unha barreira similar con espesores inferiores, reducindo así os custos asociados aos materiais.
Os procesos de incorporación das nanopartículas pódense realizar mediante extrusión ou por recubrimiento, e os parámetros a controlar no proceso de aditivación dos materiais son: a dispersión nanopartículas, a interacción das nanopartículas coa matriz, as agregacións que poidan ter lugar entre as nanopartículas e a cantidade de nanopartículas incorporada.