O sida (síndrome de inmunodeficiencia adquirida), enfermidade que hoxe en día padecen arredor de 33 millóns de persoas, aínda non ten cura. Só existen métodos para retardar os seus efectos. Debido á inmunodeficiencia o organismo non é capaz de ofrecer unha resposta contra as infeccións.
A “era do sida” deu comezo oficialmente o 5 de xunio de 1981. O Centro para o Control e Prevención de Enfermidades de Estados Unidos, convocou unha conferencia de prensa onde describiron enfermos con neumonía e con sarcoma de Kaposi, un tipo de cancro de pel. Pese a que os médicos coñecían tanto a neumonia como o sarcoma, a aparición de ámbalas dúas en varios pacientes chamoulles a atención. A maioría destes enfermos eran homes homosexuais, moitos dos cales tamén sufrían de outras enfermidades crónicas que máis tarde foron identificadas como infeccións oportunistas. As probas sanguíneas que se lles fixeron a estos pacientes mostraron que carecían do número adecuado dun tipo de células sanguíneas chamadas T CD4+. A maioría destes homes morreron en poucos meses. Co paso do tempo heroinómanos, hemofílicos, e receptores de transfusións sanguíneas foron presentando os mesmos síntomas.
A teoría máis recoñecida actualmente, sostén que o VIH (Viru da inmunodeficiencia humana) provén dun virus chamado «virus de inmunodeficiencia en simios» (SIV, en inglés), o cal é similar a o VIH e causa síntomas similares a o sida noutros primates.
Onde se atopa o VIH? Como se pode transmitir o virus? Como saber se tes a infección? E o mesmo ter sida que ser sero +? Que problemas teñen os enfermos?
Autora: Karina Espiñeira
A aparición do sida supuxo unhas opinións moi fortes para certos grupos da sociedade, sobre todo para homosexuais,heroinomanos e hemofílicos , denominado as 3 HHH. Esta enfermidade a tiveron moitos persoaxes famosos coma Freddy Mercury, que o fixo público nun concerto, ou o director de cine Derek Jarman.
O día mundial de loita contra o SIDA é o 1 de decembro de cada ano. O primeiro foi o 1 de decembro de 1988.
·O virus pode transmitirse por tres formas:
– Pola vía sexual: a máis sencilla de previr usando o preservativo.
-Pola vía sanguínea: a través de jeringuillas ou outra materia de inyección.
-vía nai e fillo: cando a nai e seropositiva, pode ter lugar durante el embarazo.
O VIH non se tranmite por media dos bicos, suor o saliva xa que a cantidade do virus é moi pequena.
·Débese evitar a angustia da incertidume e facer un sencillo análisis que confirmará ou descartará a infección.
·Esta infección actua moi lentamente, e comeza con os síntomas habituais dunha gripe, a medida que se vai expandendo ataca as nosas defensas ; ata que as nosas defensas non son capaces de defenderse de dito virus.
Queria mencionar outra enfermidade de transmisión sexual: a sífilis.
A sífilis La sífilis é unha enfermidade de transmisión sexual causada por unha bacteria que penetra no organismo a través das membranas mucosas, como as da vaxina ou da boca, ou ben a través da pel por alguén que xa estaba infectado. Horas despois, cheega cerca dos ganglios linfáticos y logo se propaga por todo o organismo a través da sangue. Ten 3 etapas
·Aquí vos dixo máis información por si vos interesa.
http://es.wikipedia.org/wiki/S%C3%ADfilis
Creo que non é correcto decir que contáxiase durante o embarazo, xa que non existe un contacto que poida dar lugar ó intercambio de fluidos que poidan conter o VIH da nai ó neno, protexido polo líquido amniótico e a placenta.
En África, por exemplo, e onde o SIDA é un verdadeiro problema imparable, con case 25 millóns de persoas afectadas, o contaxio dase porque ó nacer o neno, a nai debe elexir entre darlle o peito ou deixalo morrer, xa que non ten máis salidas (non pode acceder ós tipos de leite do primer mundo), co que o SIDA contáxiase nese momento, dado que o leite que ten a nai SÍ contén o SIDA, e o neno contáxiase.
Tamén pode transmitirse durante o parto, pero nese caso se debería a algún fortuito intercambio de fluidos da nai ó fillo, un problema durante o parto.
Esta infección só pódese producir cando hai unha cantidade suficiente do virus no sangue, no semen, nas secrecions vaxinais e na leite materna das personas que estan infectadas, pode chegar ó sangue a través de feridas, pinchazos, lesions na pel, na mucosa vaxinal, na mucosa anal ou na mucosa bucal.
O virus VIH sobrevive pouco tempo fora do organismo, pos iso entra no torrente sanguineo. Unha das vías de transmision é a via sanguínea, por exemplo nas donacions de sangue, nos países desarrollados son obxeto de control sanitario e, por tanto, o riesgo de infección en una transfusión é xa prácticamente inexistente, pero iso non quere dicir que non sexa posible.
Outra via é a vía sexual, que sucede cando se teñen relacións sexuais sen ningun tipo de preocupacion. Queda aclarar que por besos esta enfermidade non se trasnmite, e se xa tes de por si infeccions de transmision sexual é moi facil contraer o sida. Logo, por ultimo, esta o caso da leite materna que nos paises subdesarrollados é practicamente unha condena o neno porque o morre por beber leite da sua nai e contrae o sida o morre de fame.
Esta enfermidade pode detectarse mediante a análise dunha mostra de sangue. A proba de detección realizase mediante o test E.L.I.S.A., método que detecta os anticorpos producidos polo organismo como reacción a presenza do virus. Un resultado negativo indicanos que a persoa é seronegativa, e por tanto no é portadora dos anticorpos anti-VIH. Un resultado positivo non é suficiente para definir a persoa como seropositiva, hai que facer outras verificacions para eliminar calquiera posibilidade de error. Esta proba miás específica se chama Western Blot e un resultado positivo tras esta prueba (que se realiza sobre la misma muestra de sangre) indicanos que a persoa é seropositiva. Un resultado negativo nos indica que a persona es seronegativa.É importante saber que, para realizar a proba de detección de anticorpos, deben pasar, polo menos, tres meses dende a última práctica sexual de riesgo. É o que se coñece como el Período Ventana.
Este virus ataca o ADN da célula fusionando o seu ADN, deste modo a célula queda infectada, despois esta celula infectada solta virións,e infecta a otras células.
Os síntomas desta terrible enfermidade notanse o longo dun tempo, incluso anos.
Por ultimo ser sero positivo significa ter anticorpos que sometidos a unha prova den como resultado a presencia de un determinado agente infeccioso
Pareceume moi interesante a noticia xa que non sabia moito sobre ela. Responderei a primeria pregunta que fai:
Onde se atopa o VIH?
O virus atópase en todos los liquidos e fluxidos, pero so na sangue , no semen (incluindo o líquido pre-seminal), os fluxidos vaxinales e na leche materna xa que el VIH ten a concentración suficiente para transmitir a infeccion.
Tamen o virus pode estar presente na saliva , nas lágrimas e no sudor. Pero no presente no existe ninguhna evidencia de contaxio xa que su concentración esta por debaixo de umbral necesario, e por iso non se considera unha via de transmision de VIH.
O VIH pode ser transmitido dunha persoa infectada a outra a través de fluidos como a sangue, o semen ,as secreccions vaxinais ou mediante a leite materna. Para que isto se produzca debe de haber principalmente unha persoa portadora da enfermidade, onde dependendo da cantidade de VIH que haxa nese fluido sera mais posible a transmision ou non, e sobre todo o VIH so pode entrar no organismo mediante unha cortada nova, lastimadura ou roce aberto o a través do contacto coas membranas mucosas.
Para saber se tes a infeccion o primordial é que che fagas a proba de VIH aunque se o fase antes de que transcurran mais ou menos 3 meses e posible que te de negativo aunque o teñas, porque en canto se contaxia se crean anticorpos contra o virus. Ser seropositivo significa ser unha persoa portadora e transmisora do VIH pero que dependendo da persoa pode non padecer o SIDA.
Os problemas mais comunes son o rechazo social, medicamentos costosos, perdida de peso entre outras cosas pola incesante diarrea, cancer de piel y neumonia, manchas blancas na boca e sobre todo debilidade xeneral.
En fin eu penso que habría que concienciar mais a sociedade porque pola “necesidade” dunha noite podes arriesgar toda unha vida e sinceramente non merece a pena.
Sexamos claros, se as cousas se poden facer ben, falas ben.
Respondendo a túa pregunta Karina, como se pode transmitir o virus?
Para que se transmita son necesarias una serie de condicións. O virus ten que estar presente nunha persoa para poder transmitirse, ten que haber unha importante concentración de VIH e debe entrar na corrente sanguiña.
Neste enlace explicase moi ben.
http://www.geosalud.com/sida/vih_transmision.htm
Existen tres vías de transmisión do virus que provoca o SIDA: sexual, sanguínea e de nai a fillo/a. Para que se produza a infección é necesario que o VIH penetre no organismo e entre en contacto co sangue ou mucosas (revestimento do interior da boca, vaxina, peno e recto) da persona:
– Vía sexual: nas relacións sexuais con penetración (anal, vaxinal ou oral) sen preservativo. A penetración anal é a práctica de maior riesgo, seguida da vaxinal.
– Vía sanguínea: ó compartir xeringas, agullas ou calquera instrumento cortante que estivera en contacto co sangue infectada.
-Vía nai fillo/a: a transmisión do virus pode ter lugar durante o embarazo, o parto ou a lactancia.
Polo que son catro fluídos: o sangue, o semen, as secrecións vaxinais e o leite materno.
Hai que ter en conta que o VIH non se transmite por medio de bicos, caricias, WC públicos, gimnasios, tos, estornudos, vasos, cubertos, alimentos, nin polas lágrimas, a suor ou a saliva.
Estar infectado co VIH significa que un estivo exposto ao virus e que non é definitivo que vaia a desenvolver a enfermidade. Pódese permanecer sen síntomas (Portador Asintomático) por moito tempo. É de fundamental importancia resaltar que co avance dos novos tratamentos pódese vivir saudablemente co VIH toda a vida. A SIDA é a etapa avanzada da infección por VIH con presenza de síntomas que se producen cando o Sistema Inmunolóxico se deteriora e deixa de funcionar de forma eficaz, desenvolvéndose enfermidades oportunistas debido a que se perdeu a capacidade de defensa do organismo de loitar contra os distintos axentes que causan enfermidades. Cando o virus entra no organismo, o noso sistema de defensas produce anticorpos que o atacan, aínda que sen éxito. Este tipo de anticorpos que producimos contra o VIH son proteínas totalmente específicas, é dicir, só aparecen cando no noso sangue existen virus deste tipo. As persoas cuxa sangue nunca estivo en contacto co VIH non mostran estes anticorpos no sangue, é dicir son seronegativos. Cando a análise do soro (unha parte do sangue que contén as proteínas circulantes) dun suxeito mostra a existencia de anticorpos específicos contra o VIH dise que esa persoa é seropositiva. Isto quere dicir nin máis nin menos que o individuo en cuestión estivo en contacto co virus da sida e, polo tanto, está infectado.
Cabe destacar a diferenza entre estar infectado polo VIH e padecer de sida.
O ter VIH non quere dicir que teñamos sida, se non que estivemos expostos ao virus pero que non é seguro que se vaia a desenvolver a enfermidade. Pódese permenecer sen síntomas durante moito tempo e grazas aos avances tecnolóxicos de hoxe en día, unha persoa con VIH pode vivir saludablemente toda a vida.
A enfermidade do sida é a etapa avanzada da infección do VIH, onde se presentan síntomas cando o sistema imnulogíco se deteriora e deixa de funcionar de forma eficaz.
Aquí déixovos unha ligazón para todo o que queirades saber sobre o sida e o VIH: http://www.descida.org.ar/aprendiendo.htm
Como David Lamas mencionou o sífilis eu quería mencionar, en relación co sífilis e as enfermedades de transmisión sexual, a John Charles Cutler. John foi un ciruxian estadounidense coñecido principalmente por liderar un programa de investigación das enfermidades de transmisión sexual. En tal programa fixo unha serie de controvertidos experimentos médicos cos cales contaxiou a milleiros de persoas coa sífilis.
As infeccions de transmisión sexual(ITS)ou tamen chamadas enfermidades de transmisión sexual(ETS)son un conxunto de afecciones clínicas infectocontaxiosas que se transmiten de persona a persona por medio de contacto sexual que se produce, casi exclusivamente, durante as relaciones sexuales e tamén por uso de xeringuillas contaminadas o por contacto ca sangue.
A maior parte de las enfermedades de transmisión sexual son causadas por dos tipos de gérmenes: bacterias y virus, pero algunas también son causadas por hongos y protozoos.
Os Sintomas do sida son:
-febre
-dor de cabeza
-malestar xeral
-depresión
-infertilidad
-vómito
-diarrea
Como ben xa informaron os meus compañeiros, unha das vías de transmisión é pola vía sexual. Isto, antes, para as familias que quixeran ter fillos supoñía arriscarse a inferctarse os dous e ter un fillo con SIDA, ou evitar estas complicacións e non ter fillos. Afortunadamente hoxe en día (nun país desenrolado), cos avances da ciencia e da tecnoloxía, unha parella que desexe ter fillos ten moitas posibilidades de evitar a infección do SIDA ao aoutro e mesmo ao neno. En calquera dos casos (a nai ou o pai é o infectado) a fecundación sería artificial, polo que se evita o contaxio entre os dous. Durante o embarazo, unha nai con SIDA debe tomar unha serie de medicamentos que reducen considerablemente a probabilidade de contaxio. Á hora do parto, se o pai é o infectado, xa non habería problema posible; pero se a nai é a infectada, debe someterse a un tratamento efectivo TAAA (Terapia Antirretroviral de Alta Actividade) que reduce as posiblidades de transmisión ata o 1%. Naturalmente, o neno non poderá alimentarse do leite materno, terá que empregar outras opcións.
Finalmente, quero falarvos acerca do tratamento. Malia que aínda non atoparon unha cura totalmente efectiva, si que existen alternativas coas que se pode sobrevivir moitos anos (case comoa unha persoa normal), como a terapia antirretroviral (TAR). Parece sencillo, pero é máis compleja do que pensamos, pois supón a administración de polo menos tres fármacos (triple terapia) cun elevado número de tomas e de comprimidos por día, producen efectos adversos, interaccionan con outros fármacos e deben tomarse en presencia ou ausencia de alimentos. Ademáis, esta dose debe ser continua: tres días sen tomar correctamente a medicación poden ser suficientes para fracasalo tratamento. Existen máis terapias que esta (pero sempre coa mesma subxección), actualmente hai polo menos 15 fármacos que se empreguen no tratamento do VIH.
Todos sabemos que o VIH é un virus que se pode transmitir por transfusións de sangue e por transmisión sexual pero o que non sabemos é que non se pode saber no momento, xa que os síntomas tardan en aparecer e isto causa que moita xente que a teñe non o sepa e poida transmitirla a outras.Por último gustaríame aclarar que os que son SERO + (con S) teñen o VIH , pero os que seas CERO + (con C ) non, xa que é o seu grupo sanguíneo,antes a no aclaración de ísto levou a moita confunsión a xente é a que pensen que teñían o VIH.
As persoas que teñen VIH teñen moitos problemas aquí os deixo un enlace:
http://www.nidcr.nih.gov/oralhealth/topics/hiv/problemasorales.htm
A infección inicial pode non producir síntomas. Algunhas persoas con infección por VIH non teñen síntomas entre o contaxio e desenrrolo do SIDA.
Ademáis dos síntomas nomeados polos compañeiros e dos enumerados a continuación poden aparecer moitos máis.
SÍNTOMAS PRINCIPAIS
.Agotamento prolongado e inexplicable.
.Glándulas hinchadas (nódulos linfáticos).
.Febre que dure máis de 10 días.
.Lesións de boca incluíndo encías hinchadas e dolorosas.
.Dor de garganta.
.Tos.
.Acortamento da respiración.
.Síntomas dunha infección específica (tales como cándida, neumocistis, etc.).
.Tumores (sarcoma de Kaposi).
.Erupciónss na pel.
.Pérdida de peso non intencionada.
Como o meu compañeiro David mencionou o sifilis eu queria falaros doutra enfermidade de transmisión sexual : O virus do papiloma humano.
É un grupo de varios virus que transmitense, case exclusivamente polo contacto sexual. Esta enfermidade produce distintos tipos de cáncer como:
-Cancer de “cuello de útero” : constitue o 6% dos tumores malignos nas mulleres, o segundo máis frecuente entre todas as mulleres e o máis frecuente entre as mulleres máis mozas. En xeral afecta ás mulleres entre 35 e 55 anos.
Aquí vos deixo unha noticia sobre o que dixo o noso “querido” Papa sobre o sida.
http://www.publico.es/internacional/210382/la-iglesia-sostiene-que-el-condon-favorece-el-aumento-del-problema-del-sida
Esto é o “grato” favor que nos fai a iglesia. A iglesia fai que a sociedade sexa cada día máis retrograda.
Eu quería falar doutra enfermidade de transmisión sexual chamada “clamidia”. Esta enfermidade caracterízase porque é causada por unha bacteria que se pode atopar tanto en homes como en mulleres. A clamidia pode causar unha infección urinaria e ademáis, no caso das mulleres, pode provocar unha infección no sistema reproductivo, a cal pode conducir á infertilidade e problemas serios no embarazo.
Esta enfermidade pódese curar con antibióticos e, como tódalas ETS, pódese prevenir mediante a utilización de preservativos.
Gustaríame dicir que o “Período Ventá” é o tempo que transcorre dende que unha persoa se infecta ate que o organismo crea os anticorpos para poder defenderse do VIH. Este período pode durar de 2 a 6 meses.
O importante, no caso de manter relacións con persoas afectadas, é o uso do preservativo e repetilas análises cada tres meses, sen esquecer o período ventá. Tamén é recomendable non doar sangue nin órganos sen ter realizado unha segunda análise.
Como mencionaron os meus compañeiros os primeiros casos do VIH foron en homosexuais, hemofílicos e heroinómanos, o grupo das 3HHH. Esto cambiou cando se coñeceron casos de famosos que padecían esta enfermidade. Hoxe quero mencionaros algunhas restas persoas que cambiaron os perxuizos sobre esta enfermidade:
–Rock Hudson : Foi o primeiro caso dun famoso en facerse publico pero o que máis sorprendeu foi a revelación da súa homosexualidade xa que Hudson era un icono masculino do momento. Esto serviu Para encender as alertas sobre a necesidade de tomarse moi seriamente a cuestión do SIDA.
– Freddy Mercury : a morte do cantante De Queen en 1991 supuxo para toda a música e para toda unha xeración Un impacto similar ao que provocou o falecemento de Rock Hudson. Sen pretendelo converteuse núm. Símbolo dos afectados do VIH.
– Magic Johnson : Non só está considerado como un dos mellores xogadores de baloncesto da historia senon que tamén simboliza o cambio de percepción social respecto ao sida. El é un claro exemplo do caso que mencionou Mila, ca que é portador do sida pero Non o padece.
Buscando información sobre o virus atopei que un equipo de científicos españois descubriu unha POSIBLE cura contra o SIDA:
É un mecanismo para poñer unha “coraza” ás células e evitar a entrada de microorganismos.
Isto podería ser posible grazas a unha proteína capaz de frear a enfermidade antes de que sexa necesario acudir aos tratamentos que existen hasta agora.
Este estudo,publicado na revista “Chemistry and Biology”, pode cambiar a vida de millóns de persoas que contraen esta enfermidade e que ademais do Sida, podería curar outras enfermidades como gripe e ébola.
A parte de esta investigación,estanse a realizar outras en moitas partes do mundo que baséanse no desenvolvemento dun novo anticorpo moi potente e outras teorías revolucionarias.
Xa por último gustaríame compartir con vós un exemplo de hasta onde pode chagar a ignorancia humana.Aquí vos deixo un articulo onde se afirma claramente que o VIH é simplemente un invento do home..en fin..
http://www.buscasdeweb.com/blogg/el-sida-se-cura-el-vih-no-existe-mitos-de-la-enfermedad-del-siglo/
El sida es una enfermedad que afecta a los humanos infectados por el VIH. Se dice que una persona padece de sida cuando su organismo, debido a la inmunodeficiencia provocada por el VIH, no es capaz de ofrecer una respuesta inmune adecuada contra las infecciones.El VIH se transmite a través de los siguientes fluidos corporales: sangre, semen, secreciones vaginales y leche materna. Pero la persona que lo tiene si no hace ningun tipo de analisis hasta puede no enterarse de que lo tiene,dentro de unos siete años que es cuando aparecen los primeros síntomas. Tambén queria mencionar una enfermedad que se transmite sexualmente que es la infección por el Virus del Papiloma Humano es muy común y el número de personas portadoras ha aumentado alarmantemente porque la mayoría de ellas no presentan síntomas visibles, no se sienten mal, ni tienen molestias y el grupo de mayor riesgo son las mujeres menores de 20 años que tienen relaciones sexuales.Esta infección es ocasionada por el papilomavirus, que es un microorganismo que puede desaparecer de forma natural tanto del cuerpo del hombre como de la mujer sin dejar secuelas o puede permanecer en estado latente y cuando se desarrolla, ataca de forma muy violenta.Estos virus tiene la capacidad de mutar constantemente, lo que lo hace además de peligroso y muy difícil de controlar. Los más de 100 tipos identificados, se han clasificado por el lugar del cuerpo en que ocasionan sus lesiones y la mayoría se transmiten sexualmente.
VIH é o virus que, cando non se trata, convirtese en SIDA ou síndrome de inmunodeficiencia adquirida. O virus ataca o sistema inmunolóxico do corpo, especialmente os glóbulos brancos chamados CD-4 (tamén chamado “células T“). O seu sistema inmunitario é aquel que combate a infección para manter o seu corpo saudáble, as células T xogan un papel importante mantendo a persoa protexida contra as infeccións. Se o seu sistema inmunitario está débil, non pode protexer o seu corpo e é fácil estar enfermo.
Non todas as persoas con VIH teñen SIDA. A pesar diso, se o nivel de células T no sangue decae (carga viral), o sistema inmunitario pode chegar a ser demasiado débil para loitar contra as infeccións e é considera que ten SIDA.
Outra infección é a Gonorrea que é unha enfermidade de transmisión sexual (ETS) causada pola Neisseria gonorrhoeae, unha bacteria que pode medrar e multiplicarse facilmente en áreas quentes e húmidas do aparato reprodutivo, incluíndo o pescozo uterino (apertura da matriz), útero (matriz) e as trompas de Falópio (tamén chamados oviductos) nas mulleres, e na uretra (canle urinario) en mulleres e homes. Esta bacteria tamén pode crecer na boca, gorxa, ollos e ano.
Non é necesario ter unha exaculación para transmitir ou contraer gonorrea. A gonorrea tamén pode transmitirse de nai a fillo durante o parto.
As persoas que tiveron gonorrea e foron tratadas poden ser infectadas de novo se teñen contacto sexual cunha persoa que ten a enfermidade.
Inicialmente a enfermidade do SIDA comeza a coñecerse como “ A Peste Rosa” asociando a aparición de manchas rosas na pel coa tendencia homosexual da maioría destes primeiros casos.
De forma errónea, estendeuse esta idea, aínda que xa había constancia doutros afectados que tamén padecían a enfermidade como inmigrantes, receptores de transfusións sanguíneas, persoas que se inxectaban droga e mulleres heterosexuais.
É en 1984 cando comezan a considerar a enfermidade como epidemia, baseándose no estudo realizado a un grupo de persoas contaxiadas, que tiveran parellas en común, extraendo así patróns que o demostraban.
Outras teorías menos científicas, chegaron a negar que o SIDA viñese da infección do VIH e asociaban a enfermidade co abuso de drogas da época, como o popper, así como a gran actividade sexual con distintas persoas.
Trinta anos pasaron xa dende que no ano 1981 identificase o primeiro caso de SIDA. 30 anos nos que esta enfermidade cobrouse a vida de máis de 25 millóns de persoas.
Aunque conseguiuse reducir nun 25% o número de novos casos, actualmente o compromiso da Comunidade Internacional de alcanzar o acceso universal á prevención, tratamento e coidados non se cumpliu. Esto fai que 7000 persoas, (dos cales 1000 son nenos), contagiense diariamente co virus.
El VIH continúa siendo un reto de envergadura global. Más del 60 % de los casos se dan en África, y las mujeres representan el 50%.
África Subsahariana continúa sendo a rexión máis afectada. O estigma e a discriminación que sufren as persoas seropositivas é un dos maiores impedimentos para seguir avanzando.
Falamos dunha enfermidade moi relacionada con a pobreza. Actualmente, 33 millóns de persoas viven coa enfermidad, a maioría en países de medios e baixos ingresos, onde máis de dous millóns de persoas morren o ano.
Vou a responder a pregunta: Que problema teñen os enfermos? É dicir, que síntomas teñen.
Agotamiento prolongado e inexplicable.
Glándulas hinchadas (nódulos linfáticos).
Fiebre que dure máis de 10 días.
Resfriados.
Exceso de sudor, especialmente de noite.
Lesiones de boca incluindo llagas e encías hinchadas e dolorosas
Dor de garganta.
Tos.
Acortamiento da respiración.
Cambio nos hábitos, incluindo o estreñimento.
Diarrea frecuente.
Síntomas dunha infección específica (tales como cándida, neumocistis, etc.).
Tumores (sarcoma de Kaposi).
Erupciones na piel ou noutras lesiones.
Pérdida de peso non intencionada.
Malestar xeneral ou inquietude.
Dor de cabeza.
Onde se atopa o VIH? Xa mencionaron que pode estar no sangue, fluidos ,etc. Pero que é realmente o VIH?
O virus da inmunodeficiencia humana (VIH) é un lentivirus (da familia Retroviridae). O VIH ten un diámetro de aproximadamente 100 nanómetros*. A súa parte exterior é a “cuberta”, unha membrana que orixinalmente pertencía á célula donde o virus fixouse. O núcleo ten a “cápside”, composta pola proteína p24. No seu interior está o ARN, a información xenética do VIH.
Aquí déixovos un vídeo que mostra como entra o virus nas células:
http://www.youtube.com/watch?v=sEb8ilwHx6Q&feature=related
*Nanómetro: equivale a una milmillonésima parte dun metro
Eu vou a contestar a pregunta que fai Karina de como saber se tes sida.
A única maneira de sabelo e facéndote a proba do VIH, xa que os dos síntomas non se pode fiar,xa que a moitas persoas que están infectadas con VIH non teñen os síntomas ata pasados moitos anos.Os síntomas son:
Perdida de peso rápida.
Tos seca.
Febre ou suores nocturnos profusos e recorrentes.
Fatiga profunda e inexplicable.
Glándulas linfáticas inchadas nas axilas,a ingle ou pescozo.
Diarrea que dura mais dunha semana.
Manchas blancas ou extrañas na legua, na boca ou na gorxa.
Neumonía.
Cercosporioses vermellas,morenas ou rosadas baixo a pel,ou dentro da boca,no nariz ou nos parpados.
Perdida de memoria,depresión e outros trastornos neurolóxicos.
O SIDA en moitos casos, produce a inmunodepresión, o sea que vas perdendo as defensas corporales e se non é controlado a consecuencia última e fatal é a morte, cando non é controlado. Pero afortunadamente a situación do SIDA a nivel mundial cambiou moito, nos anos 80 a xente facilmente moría de SIDA, pero actualmente xa se dan máis casos de xente que vive co virus.O sero+ é a persoa que vive co detectado virus do SIDA.
O informe de ONUSIDA (situación de epidemia do SIDA en Decembro de 2003) , deu a coñecer os siguintes datos:
No mundo existen 40 millóns de infectados dos cuales 2,5 millóns, son menores de 15 anos.
En 2003 rexistráronse 5 millóns de novos infectados, e deles, 700 mil foron menores de 15 anos.
As mortes por causa del SIDA alcanzaron a 3 millóns de persoas, das cuales 500 mil son nenos tamén menores de 15 anos.
En América Latina existen entre 1,3 a 1,9 millós de infectados.
América Latina ocupa o tercer lugar na cantidade de persoas infectadas, despois de África Subsahariana (25,0 a 28,0 millós) e Asia meridional, Australia e Nova Zelanda son os lugares menos afectados: de 12 mil a 18 mil persoas.
En América Latina, a fines de 2003 viven con SIDA entre 37.000 y 50.000 nenos menores de 15 anos.
Na mesma rexión, durante 2003, faleceron entre 4000 e 6000 menores de 15 anos enfermos de SIDA.
En el 2004, a cantidade de novos infectados (menores de 15 anos) foi de 8000 a 1200.
No mundo rexistranse aproximadamente 14000 casos diarios de nova infección por VIH, e destes casos, casi 2000 son nenos menores de 15 años de edad.
Dos novos infectados, case o 50% teñen entre 15 e 24 anos de idade.
Case o 50% dos nuevos infectados son mulleres.
Máis do 95% dos novos infectados viven en países con ingresos baixos ou medianos.
Mentras que a cifra de mortes por sida descende na maioría dos paises desarrollados, Africa sufre por esta enfermidade unha epidemia de dimensiones enorme. Ao sur do Sáhara, o sida é peor que cualquier outra cousa no mundo. A catástrofe está transformando o contienente africano para sempre.
Nesta pandemia ningunha nación podese considerar aislada. Polo momento,o sida xa fixo que apareza a tuberculose e, con o debilitamento que provoca no sistema inmune, estase ofrecendo ao resto de microbios unha oportunidade de oro para adaptarse a especie humana.
O ano pasado declararonse 2 millóns e medio de novos casos e morreron máis de 2 millones por esta enfermidade. Cada día que pasa se infectan 7.000 persoas, moitas delas mulleras xóvenes e nenos. De estas escalofriantes cifras, África subsahariana encabeza con diferenza os peores resultados: 22 millóns e medio de infectados.
A famosa e polémica enfermidade do sida,é unha afecció médica. A unha persoa se lle diagnostica sida cando o seu sistema inmunolóxico é demasiado débil para combater as infecciós.
Desde que o sida se identificou por primeira vez a comezos da década dos oitenta, un número sin precedentes de persoas se viron afectadas pola epidemia mundial de sida. Actualmente, se calcula que hai 33,3 millóns de persoas que viven con VIH/SIDA.
O sida ven dado polo virus VIH,que é un virus que ataca gradualmente ás células do sistema inmunolóxico. Como o virus do VIH daña en forma progresiva estas células,o corpo vólvese máis vulnerable ás infecciós,as cales son máis difíciles de combater.
eu queria falar dos primeiros infectados do sida, a era do sida comezou oficialmente o 5 de outubro de 1981 pero os resultados de estudios posteriores de sueros almacenados en bancos de sangre descubriron que en grupos humanos aislados de africa central xa habia casos de persoas infectadas co virus de inmunodeficiencia humana(vih) na decada dos cincuenta
Yo quiero mencionaros un tema más moral sobre el estigma y discriminación a las personas con VIH y sida:
Los avances en los tratamientos y en la atención sanitaria han hecho de la infección por VIH en el mundo occidental una enfermedad crónica. Actualmente, la calidad y la esperanza de vida de las personas con VIH podrían equipararse a la de muchas otras personas. Sin embargo, los cambios en la percepción social del VIH han sido menos significativos. Sus vías de transmisión, sus implicaciones respecto a los mandatos de género más tradicionales y su asociación en el imaginario social a grupos socialmente excluidos son causa del estigma asociado a la infección y motivo de discriminación en distintos ámbitos.
El Estigma es un atributo que desacredita socialmente a quien lo soporta, que queda sometido a reacciones adversas, de hostilidad y de rechazo, que favorecen la soledad y el aislamiento social. Además, puede producirse autoestigmatización cuando las personas con VIH interiorizan o anticipan las actitudes sociales que se experimentan en la sociedad. Puede ocasionar vergüenza o desprecio de sí mismo, sentimientos de culpabilidad y de inferioridad, que pasan a formar parte de su identidad favoreciendo situaciones de autoexclusión en múltiples ámbitos de la vida
As persoas que padecen o VIH presentan infeccions oportunistas, son as enfermidades que estas persoas padecen. En ocasions poden ter mais dunha infeccion a vez, estas son moi dificiles de tratar e requerese unha terapia indefinida para evitala recaida, as enfermidades poden ser estas: Gardiasis,Tuberculosis pulmonar, Linfoma, Carncer cervical, e moitas mais.
As persoas que padecen VIH han tenido que estar en contacto ca sangue do transimisor de esta enfermidade, por ello os medicos e enfermeiros do hospital o un equipo de futbol que e donde mais nos chama a atencion levan guantes para no estar en contacto ca sange do xogador se esta aparece.
Estase investigando moito ao cerca dista enfermidade, e chegaremos ao punto que sera un enfermidade que se poda curar con un simple tratamiento o polo menos camino de iso estamos.
Biologos do centro de Tecnoloxia de California(Caltech)liderados polo Premio Nobel David Baltimore e Robert Andrews Millikan, profesor de bioloxia, han dado un paso mais hacia este novo enfoque da prevencion do VIH, chamado vecto de inmunoprofilaxis(VIP).
Despois de centrarse en desarrollar unha vacuna contra o VIH, han decidido centrarse en desarrollar substancias que provoquen unha resposta inmunitaria eficaz,xa sexa en forma de anticorpos para bloquear a infeccion ou por celulas T que ataquen as celulas infectadas. Co VIP , os anticorpos protectores se adelantan a estas formas de proteccion ( VIP ten un efecto similar a unha vacuna pero sin ter que contar co sistema inmune para terse que poñer en accion)
Fai algunhas semanas saiu na revista XL semanal unha reportaxe dun famoso virólogo chamado Nathan Wolfe.A este señor chamano o cazador de virus asasinos porque percorre as zonas rurais mais importantes do mundo analizando mostras de sangue de cazadores e de as súas presas para evitar que enfermidades como o sida ou a ebola( que son transmitidas normalmente por animales) cheguen a ser unha pandemia antes de que as coñezamos e desarrollemos un antídoto contra elas. Leva viaxando polo mundo unha década na que a acumulado 25000 mostras humanas e 16000 mostras de animais, xa que casi mas de las tres cuartas partes das 300 enfermidades encontradas dende 1940 teñen a súa orixe en animais salvaxes. Este cientifico pode investigar os virus grazas a multiples suvencións que lle otorgan. A Nathan Wolfe lle urxe encontrar estes virus para evitar que ocorra o mesmo que pasou co VIH, do que se cree que irrumpió por primeira vez en Camerún cando a sangue dun cazador foi contaxiada el virus dun chimance( que cazó) e que muto no cazador ao virus VIH, e acto seguido foi contaxiado infectando a a mais de 60 millones de persoas e matando hasta a fecha a 25 millones de pacientes.Nathan descubriu o virus VES que é moi similar ao VIH e do que por agora non se sabe moito. Nathan agarda a que un día sexa moi facil determinar os virus e controlarlos antes de que acaben coa vida dalgún home.
Eu queria falarvos un pouco sobre o sarcoma de Kaposi xa que se menciona na noticio pero ninguén falou del de momento.
O sarcoma de Kaposi é un tumor maligno do endotelio linfático ( http://mx.answers.yahoo.com/question/index?qid=20090917151216AAgcdWx ).
Os seus signos son lesións de cor vermello azulado, planas ou elevadas cunha forma irregular, o sangado polas lesión gastrointestinales, a dificultade para respirar polas lesiones pulmonares e o esputo con sangue polas mesmas lesións pulmonares.
O Sarcoma de Kaposi presenta catro formas epidemiológicas:
-Clásica: Afecta sobre todo a homes maiores de 60 anos. A enfermidade preséntase principalmente de forma cutánea, afectando sobre todo aos membros inferiores, moitas veces indolora.
-Endémica: En homes de idade avanzada pode ser semellante a forma clásica; en xovenes preséntase como un cancer moito mais agresivo, con lesións multifocais que a miudo implican as visceras e con afectación dos ganglios linfáticos.
-Postrasplante: Observase en pacientes de trasplante, sobre todo de riñón, sometidos a tratamientos inmunosupresores, coma os que se seguen para evitar o rechazo.
-Asociada ao VIH: Foi a concurrencia nun breve espazo de tempo dun número de casos de varóns homosexuais de California o que alertou a aparición do Síndrome De Inmunodeficiencia Adquirida.
Quería deixarvos o enlace dunha película relacionada con este tema do VIH e dos prexuízos que sofren as persoas homosexuais: Philadelphia (http://es.wikipedia.org/wiki/Philadelphia_(pel%C3%ADcula) ).
O VIH forma parte da familia das enfermidades de transmisión sexual (ETS), estas enfermidades caracterízanse por ser altamente contaxiosas.
A única maneira de combatilas é cun tratamento médico.
Non estamos afeitos a falar deste tema, das ETS, xa que é considerado un tema tabú e incómodo de falar.
Outra destas enfermidades é a “clamidia”.
A clamidia é unha infección bacteriana nos xenitais que se adquire cunha transmisión sexual.
Esta enfermidade causa sensación de quemazón ao orinar e nos xenitais. Nas mulleres pode causar cólicos.
Para non contaxiarse o primeiro é asegurarse de que nin a parella nin a propia persoa está infectado. Trátase con antibióticos se é diagnosticada nas fases iniciais. Pola contra, se non se diagnostica nin é tratada pode causar daños nas vías urinarias e nos órganos reproductores, esterilidade e “EIP” (enfermidades de inflamacións pélvicas).
En apenas 25 anos, o VIH estendeuse sen tregua: duns poucos focos illados á práctica totalidade dos países do mundo. Ao seu paso, infectou 65 millóns de persoas e causou 25 millóns de mortes.
Dirixentes de 189 estados membros das Nacións Unidas incluíron a SIDA entre as cuestións máis urxentes do desenvolvemento nacional e internacional. Así mesmo, asinouse a Declaración de compromiso sobre o VIH/SIDA para contribuír a alcanzar o Obxectivo de Desenvolvemento do Milenio de deter e comezar a reverter a epidemia para o ano 2015. Tamén se conveu en cumprir metas específicas, por exemplo, no que respecta ao financiamento, a subministración de información aos mozos e o acceso ao tratamento.
Eu quería falarvos doutra enfermidade máis de transmisión sexual que atopei,chamada Tricomoniasis.Esta ETS bacteriana común transmitida a través do contacto sexual, afecta sobre todo mulleres novas sexualmente activas.Ás veces non presenta síntomas asociados con esta ETS.Con todo, nas mulleres, os síntomas poden incluír o mal hálito,dor durante as relacións sexuais e malestar na zona baixa do abdomen.
Nos homes, os síntomas poden incluír secrecións e dor ao orinar.Por sorte a tricomoniasis pode ser tratada fácilmente con antibióticos.
Tamén compre destacar a orixe do VIH. Dende o ano 1981 cando se descrubiu, moitas hipóteses foron descartadas debido a que non tiñan unha base científica. Hoxe en día, hai dúas teorías que mantéñense en pé. (Virus da Inmunodeficiencia Símica), transmitido ao home polo chimpancé.
Un grupo de científicos do Laboratorio Nacional dos Álamos (Novo México)rastrearon a orixe do virus que causa o SIDA utilizando un sofisticad ordenador, capaz de facer billóns de combinacións matemáticas, e se puido recompoñer as mutacións que sufriu o VIH e calcular cando pasou dun chimpancé a un home por primeira vez. O resultado é que VIH se orixinou en 1930 nalgún lugar de África central. O primer caso conocido do virus VIH en África se remonta ao ano 1959, na sangue almacenada nun laboratorio dun individuo de sexo masculino nel Congo.
A hipótese máis criticada é a que fai referencia que o VIH fose introducido na poboación humana a través da ciencia médica. Dentro desta hipótese existen diferentes teorías. O virus supostamente introdúxose aos seres humáns a partire dos estudos das vacunas contra a poliomielitis realizados en África durante os anos 50. Según os científicos que apoian esta teoría, a transmisión hacia os humanos iniciouse cando se utilizaron riñóns de chimpancés para prepararen a vacuna contra a poliomielitis. Unha teoría que outros consideran improbable; según os estudos houbese sido necesario que polo menos nove virus distintos foran inoculados ao home a través destas vacunas. Outra teoría destaca que o VIH fose desatado por vacunas contra a Hepatitis B (HB), desarrolladas parcialmente nos chimpancés e que fosen utilizadas de maneira preventiva nalgúns grupos da poboación. Isto explica científicamente, por primeira vez, cómo o VIS nos chimpancés, estreitamente relacionado có VIH, saltou súbita e simultáneamente da especie, aos seres humáns, en dous continentes afastados entre si: África e Estados Unidos. Os catro lotes de vacunas HB, que se creen estaban contaminadas con secuencias xenéticas comúns ao VIH, se inxectaron a persoas vivindo na ciudade de Nueva York e en África central. Según algúns investigadores, isto podería explicar millor cómo e por qué prodúxose un súbito brote simultáneo de catro cepas importantes de VIH polo menos, en dous continentes afastados entre si, en dous poblacións demográficamente distintas.